A. Ervaringsverslag cultuurdag

Ongeveer een kwartier voordat ik op de fiets stapte om naar het hembrugterrein te fietsen had ik een gesprek met mijn moeder over wat er te komen stond. ‘ik hoef vandaag niet naar school mam, ik ga naar een museum!’ zei ik toen. Wanneer aan een museum denk, heb ik een nogal standaard beeld in mijn hoofd; witte muren, mooie schilderijen, een grote ingang. Wellicht een beetje zoals het rijksmuseum. Ik vond het al raar, een museum op het hembrugterrein? Dat oude industrieterrein? Bij nader inzien is het toch eigenlijk niet zo gek. Ik weet dat het hembrug terrein steeds hipper word, er is laatst een skatepark gebouwd, en ik ken een leuk restaurantje daar. ‘Nou ja, we gaan het zien.’ Dacht ik.

Ik ben voorheen nooit eerder echt in een van de gebouwen geweest op het Hembrug terrein. Daarom vond ik het erg indrukwekkend om het gebouw van binnen te zien. de zware stalen deuren, hoge kapotte ramen, betonnen vloer en verbrokkelde bakstenen muren maakten indruk op ons allemaal. Verder stond er nog een oude piano (die het nog deed) en er was een donkere kamer waar ze vroeger foto’s lieten ontwikkelen. De fotos die aan de muur hingen van verschillende mensen van over de hele wereld deden me denken aan de foto’s van mijn medeleerlingen die in de gangen hangen. Eerst dacht ik dat wij ook als die bovenbouwers zouden eindigen, gelukkig stond foto’s maken niet in de planning. Wat we wel deden was kijken naar de mensen op de muren en hun levensverhalen bedenken en opschrijven. We kregende echte verhalen te horen over de verschillende mensen. Het was bijzonder om te leren hoe complex iemands verleden kan zijn.  Het zette me ook aan het denken, hoe zouden mensen mijn verleden inschatten als ze alleen mijn foto zouden zien? zouden ze raden dat ik uit Nederland kom? Dat ik 16 jaar oud ben? Als laatst gingen we met zn allen in een kring zitten en kregen we vragen over onze identiteit. Deze vragen waren interactief, dus we moesten wel meedoen! Eerst begon het licht, eigenschappen benoemen van je uiterlijk ofzo. Maar het werd al gauw dieper.

Deze dag vond ik erg bijzonder omdat we niet alleen dichter bij elkaar kwamen, (het klooien op de oude piano, en de vragen uit de kring) maar ook dichter bij jezelf. Ik realiseerde me hoe goed we het eigenlijk hebben hier in zaandam. Daarnaast was het natuurlijk heel cool om zo’n gebouw van binnen te kunnen zien!

B.

C. Filmrecencie

Dit schooljaar, op 25 september keken we met school de film ‘Daaaaaaali’ in de Fabriek. Ik had wel eerder van Dali gehoord, maar ik wist er niet veel van: een spaanse kunstenaar met vreemde schilderijen? Ik wist dus niet zo goed wat ik moest verwachten van deze film. Later leerden we dat de film dus gaat over het leven van Dali. Als ik mijn ervaring heel kort zou moeten beschrijven, deze film was echt een soort koortsdroom.

 ‘Daaaaaaali’ geregisseerd door Quentin Dupieux is een komedie, maar wel erg absurd en surrealistisch. Wat misschien ook wel te verwachten was als je kijkt naar de schilderijen van Dali.

 Het verhaal was erg oppervlakkig. Er zit geen plot in het verhaal. De film bestaat eerder uit verschillende, absurde, korte sketches (een interview dat misloopt, een auto die ontploft). Ook ondergingen de karakters geen ontwikkelingen, het waren eerder een soort onrealistische rollen.  

Het design van ‘Daaaaaaali ’is erg minimalistisch. Veel scenes zijn statisch, als een levend schilderij waar je naar kijkt. Dit geeft je in ieder geval niet het gevoel dat je echt in de film zit (zoals bij actiefilms), wat mooi bijdraagt aan het surrealisme. De muziek is ook minimalistisch, en als je dan muziek hoort is het steeds hetzelfde deuntje. De structuur van de film bestaat eigenlijk niet, dit komt doordat de tijd vervormd is. Het is dus moeilijk te zien of een scene een flashback of een flashforward is. Verder bevat de film veel snelle, droge cuts en geen vloeiende overgangen, alsof de regisseur zelf klaar was met de scene. Verder is er weinig gebruik van CGI, de absurditeit word gecreëerd door fysieke props en kunstmatige sets, wat veel knapper aangezien de film toch zo surrealistisch en vervreemd overkomt.

Persoonlijk vond ik deze film erg moeilijk om te kijken. Het verhaal ging alle kanten op en omdat ik van tevoren weinig context had van het onderwerp, was het moeilijk te begrijpen. Deze film is geen aanrader voor wie een echte inkijk in Dali’s leven verwacht, omdat puur parodie is. Maar als je houd van onzin, humor en absurdheid zou je ‘Daaaaaaali’ echt moeten overwegen te zien!

D. spoken word

Woorden die ik heb bedacht bij de fragmenten:

30:12-32:05

• Droom
• Natuur
• Paus
• Hel
• Huh?
• Boem!
• Boot
• Auto
• Schrik
• Vuur
• Bizar

00:30-01:15 & 1:12:43-1:13:25

• Verwachting
• Woestijn
• Rust
• Piano

Op een rustige nacht hoopte ik deze keer wel

Maar die verwachting smolt als plastic in de hel

Huh? De piano in mijn droom maakt geen piano geluid

Pfff… in de natuur van mijn droom groeit niet eens fruit

Boem! De paus vaart in een boot door de woestijn

Wat? Wat zwemt daar in de verte? Is dat een zand-tonijn?

Deze droom is echt bizar

Hopelijk word ik van de schrik wakkar!

link: https://www.youtube.com/shorts/QWUNeSp-tXE

E. surrealistische video